Początkowo jako kompozytor muzyki do filmu zaangażowany został Trevor Jones. Jednak z powodu konfliktu z reżyserem zrezygnował z udziału w projekcie (w chwili, kiedy większość muzyki była już skomponowana).
Rolę pułkownika Edmunda Munro oferowano Brianowi Coxowi. Ostatecznie angaż otrzymał Maurice Roëves.
W scenie, gdy angielskie wojska opuszczają fort, możemy zauważyć dwa białe autobusy (kiedy pojawia się Munro), butlę z gazem, miskę ze stali nierdzewnej i drugą plastikową.
Podczas rozmowy na temat pochowania Cameronów po lewej stronie ekranu można zobaczyć budkę telefoniczną.
Na samym dole wodospadu (po scenie z czółnami) widać nurka.
W scenie wycofywania się anglików z Fortu William Henry, w dole ekranu można zobaczyć asystenta reżysera, który nosi niebieską czapkę baseballową i trzyma w ręku megafon.
Podczas pierwszej ucieczki czółnami, przed zanurkowaniem widać unoszący się nad wodospadem helikopter.
W końcowych scenach filmu (po śmierci Uncasa) na skałach widać przybitą szarą deskę. Sokole Oko odbija się od niej biegnąc za Chingachgookiem, a większa jej część widoczna jest po tym, gdy Sokole Oko idzie przytulić Corę po śmierci Maguy.
Sokole Oko zabił Hurona (w ostatnich scenach filmu), który upuszcza strzelbę na skały dużo przed sobą. W następnym ujęciu strzelba jest zaraz obok Hurona, żeby biegnący Sokole Oko mógł ją podnieść.
Na początku filmu, gdy spomiędzy drzew wyłania się jeleń, widać koło niego biegnącego mężczyznę w czerwonej czapce.
Kiedy kompania majora Heywarda wchodzi do lasu po raz pierwszy, tempo werbla nie jest dopasowane do marszu żołnierzy.
Kiedy Chingachgook uderza Maguę w ramię strzelbą, wygina się ona ukazując tym samym, że była zrobiona z gumy.
Jedno ze zdań tłumaczonych przez Duncana z francuskiego na angielski można usłyszeć szybciej niż zostało powiedziane.
Podczas sceny z gońcem niebo nad Sokolim Okiem i innymi zmienia się pomiędzy ujęciami, pokazując różne wzory chmur i czas zmierzchu.
Kiedy Cora jest w sypialni z Alice, jej warkocz jest na prawym ramieniu, a w następnym ujęciu - na lewym.
Kiedy Sokole Oko poluje na początku filmu, z tyłu widać otoczoną łańcuchem część lasu, w której potem biegnie jeleń.
Podczas zabawy w Forcie Williama Henry'ego włosy Alice są spięte w kok. Jednakże w następnym ujęciu są rozpuszczone i proste.
Podczas wspinania się wzdłuż rzeki, Uncas obrócił się aby popatrzeć na Alice. Jej kolczyki były odwrócone na druga stronę. (Ujęcie zostało odwrócone).
Podczas sceny gdy koloniści rozmawiają z Generałem Munro o pozwoleniu by odejść z fortu aby bronić swoje gospodarstwa, Cora stoi w drzwiach za zewnątrz pokoju, w którym kłócą się koloniści. W następnej scenie tam gdzie ona stała wejście jest po jej lewej stronie ramienia. Zaraz w następnym ujęciu Cora stoi w środku pokoju a drzwi są za nią i po jej prawej stronie, zaraz potem do nich wchodzi.
W scenie, w której wojska opuszczają fort, w tle można zobaczyć dwa autobusy - czerwony i biały - oraz widać dwie parasolki na plaży - niebieską i białą.
Major Duncan dostarczył Generałowi Webbowi wiadomość. Webb położył ją na stole. Rulonik kartki zwinął się zaraz przed nim i był tylko lekko otwarty, treść była niemożliwa do przeczytania, mimo tego Webb odczytał wiadomość nie rozwijając rulonika.
Gdy Magua wciąga w zasadzkę Anglików, w pewnym momencie, wobec przewagi Indian, major Duncan zaczyna się wycofywać. Bagnet na jego strzelbie znika wkrótce po tym, jak strzela do jednego z Huronów.
Pomiędzy scenami śmierci Uncasa i Maguy pogoda zmienia się wielokrotnie w przeciągu kilku minut.
Tuż przed finałową walką pomiędzy Chingachgook a Maguą, Magua przygotowuje się na atak przeciwnika trzymając w jednej ręce nóż, a w drugiej toporek. Jednakże przy pierwszym uderzeniu Magua trzyma tylko toporek.
W chacie Cameronów, na początku filmu, Uncas wspomina tereny należące do wodza Josepha Branta. Akcja filmu rozgrywa się w roku 1757, natomiast Brant (wtedy jeszcze Thayendanegea) urodził się ok. 1742 r., był więc wtedy nastolatkiem i nie posiadał własnych ziem.
Major Duncan Heyward i córki pułkownika Munro wyruszają wraz z kompanią piechoty do fortu William Henry. W czasie marszu wpadają w zasadzkę Maguy i zostają wybici, nie licząc Heywarda i obydwu kobiet, których ratuje Sokole Oko i jego indiańscy towarzysze. Gdy docierają do fortu, major Heyward informuje pułkownika Munro, że w zasadzce zginęło 18 brytyjskich żołnierzy, co wydaje się znacznie zaniżoną liczbą. Kompania składa się zwykle z przynajmniej 80-100 żołnierzy, a w ujęciach, w których widać maszerujący oddział, mężczyzn z pewnością jest więcej niż 18.
Gdy Alice spotyka się z Duncanem, stwierdza, iż nie może doczekać się powrotu do Portman Square (Londyn, Wielka Brytania). Akcja filmu rozgrywa się w roku 1757, natomiast budowa skweru, o którym mówi dziewczyna, rozpoczęła się dopiero w 1765 r. (ukończono go po 19 latach).
Zdjęcia do filmu kręcono w miastach Asheville i Weaverville, Błękitnych Pasmach Górskich, w okolicach Chimney Rock, w Parku Narodowym Pisgah, nad jeziorem James oraz w North Cove (Karolina Północna, USA).
Sokole Oko w książce nazywa się naprawdę Natty Bumppo, ale w filmie zmieniono jego imię na Nathaniel Poe, aby uniknąć rozbawienia widowni.
Zdjęcia do filmu kręcono od 17 czerwca do 10 października 1991 roku.